تأثیر همزمان مدیریت آبی و بافت خاک بر الگوی تغییرپذیری شوری خاک باغ‌های پسته‏ رفسنجان

شناخت تغییرات زمانی و مکانی خصوصیات خاک، به ویژه در اراضی کشاورزی، بدون شک راه گشای مدیریت بهینه و برنامه‏ریزی خاص مکانی است. در این پژوهش، تأثیر مدیریت آبی و بافت خاک بر الگوی پراکنش قابلیت هدایت الکتریکی بخشی از باغ‌های پسته‌ی منطقه‌ی هرمزآباد رفسنجان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، شبکه‌ای منظم با ابعاد 500 در 500 متر بر روی محدوده‌ی مطالعاتی اعمال گردید و مختصات جغرافیایی 77 نقطه‌ی مشاهداتی به دست آمد. سپس در هر نقطه، از عمق‌های صفر تا 40، 40 تا 80 و 80 تا 120 سانتی‏متری نمونه‌برداری صورت گرفت. پس از انجام آزمایش‌های فیزیکی و شیمیایی لازم بر روی نمونه‌ها، به منظور ترسیم نقشه‌های کریجینگ معمولی خصوصیات مورد مطالعه، مراحل واریوگرافی و تخمین در نرم‌افزار ایلویس صورت پذیرفت. نتایج نشان دهنده‌ی اثر قابل توجه بافت خاک و مدیریت آبی منطقه در روند افزایش شوری خاک از سمت جنوب به طرف شمال منطقه در هر سه عمق مطالعاتی بود. به عبارت دیگر، ریزترشدن بافت خاک از یک سو و نیز افزایش دور آبیاری (از متوسط 28 به 52 روز) از سوی دیگر، موجبات افزایش شوری خاک‌ها از سمت جنوب به طرف شمال منطقه‌ی مطالعاتی را فراهم نموده است.